Stary Testament

Nowy Testament

Joba 13:12-23 Biblia Gdańska (PBG)

12. Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

13. Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

14. Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?

15. Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

16. Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;

17. Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.

18. Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.

19. Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?

20. Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.

21. Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

22. Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

23. Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

Czytaj pełny rozdział Joba 13