28. Módlcież się Panu,( boć dosyć jest,) aby przestały gromy Boże i grad; a wypuszczę was, i nie będziecie tu mieszkać dalej.
29. I rzekł Mojżesz do niego: Gdy wynijdę z miasta, wyciągnę ręce swe do Pana, a gromy ustaną, i grad nie będzie więcej, abyś wiedział, że Pańska jest ziemia;
30. Ale ty i słudzy twoi, wiem, że się jeszcze nie boicie oblicza Pana Boga.
31. Len tedy i jęczmień potłuczony jest; bo jęczmień był niedostały, a len podrastał.
32. Pszenica jednak i żyto potłuczone nie były; bo późne były.
33. Wyszedłszy tedy Mojżesz od Faraona z miasta, wyciągnął ręce swe do Pana; i przestały gromy i grad, a deszcz nie padał na ziemię.