13. Na koniec oczekując, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego.
14. Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni.
15. A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej:
16. Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich, a na myślach ich napiszę je.
17. A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej:
18. A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech.
19. Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jezusową,
20. (Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)
21. I kapłana wielkiego nad domem Bożym;
22. Przystąpmyż z prawdziwem sercem w zupełności wiary, mając oczyszczone serca od sumienia złego,
23. I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;)
24. I przypatrujmy się jedni drugim ku pobudzaniu się do miłości i do dobrych uczynków,
25. Nie opuszczając społecznego zgromadzenia naszego, jako niektórzy obyczaj mają, ale napominając jedni drugich, a to tem więcej, czem więcej widzicie, iż się on dzień przybliża.
26. Albowiem jeźlibyśmy dobrowolnie grzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, nie zostawałaby już ofiara za grzechy;