1. Jakób, sługa Boży i Pana Jezusa Chrystusa, dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu, zdrowia życzy.
2. Za największą radość miejcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadacie,
3. Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszej sprawuje cierpliwość;
4. A cierpliwość niech ma doskonały uczynek, żebyście byli doskonali i zupełni, którym by na niczem nie schodziło.
5. A jeźli komu z was schodzi na mądrości, niech prosi u Boga, który ją szczerze wszystkim daje, a nie wymawia; i będzie mu dana.
6. Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; albowiem kto wątpi, jest podobny wałowi morskiemu, który od wiatru pędzony i miotany bywa.
7. Bo niechaj nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana.
8. Mąż umysłu dwoistego jest niestateczny we wszystkich drogach swoich.
9. A niech się chlubi brat niskiego stanu w wywyższeniu swojem,