6. I obiecał, i szukał sposobnego czasu, aby go im wydał bez rozruchu.
7. Tedy przyszedł dzień przaśników, którego miał baranek być zabity.
8. I posłał Piotra i Jana, mówiąc: Poszedłszy nagotujcie nam baranka, abyśmy jedli.
9. Ale oni mu rzekli: Gdzież chcesz, abyśmy go nagotowali?
10. A on rzekł do nich: Oto gdy do miasta wchodzić będziecie, spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody; idźcież za nim do domu, do którego wnijdzie,
11. A rzeczcie gospodarzowi domu onego: Kazał ci powiedzieć nauczyciel: Gdzie jest gospoda, kędy bym jadł baranka z uczniami moimi?
12. A on wam ukaże salę wielką usłaną, tamże nagotujcie.
13. Tedy odszedłszy znaleźli, jako im był powiedział, i nagotowali baranka.
14. A gdy przyszła godzina, usiadł za stół, i dwanaście apostołów z nim.
15. I rzekł do nich: Żądając żądałem tego baranka jeść z wami, pierwej niżbym cierpiał.
16. Boć wam powiadam, że go więcej jeść nie będę, aż się wypełni w królestwie Bożem.
17. A wziąwszy kielich i podziękowawszy, rzekł: Weźmijcie to, a podzielcie między się.
18. Albowiem powiadam wam, że nie będę pił z rodzaju winnej macicy, aż przyjdzie królestwo Boże.
19. A wziąwszy chleb i podziękowawszy, łamał i dał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moję.
20. Także i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich jest nowy testament we krwi mojej, która się za was wylewa.
21. Ale oto ręka tego, co mię wydaje, ze mną jest za stołem.
22. Synci zaiste człowieczy idzie, tak jako jest postanowione; ale biada człowiekowi temu, który go wydaje!
23. Tedy się oni poczęli między sobą pytać o tem, kto by wżdy z nich był, co by to uczynić miał.