Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 2:29-37 Biblia Gdańska (PBG)

29. Teraz puszczasz sługę twego, Panie! według słowa twego, w pokoju:

30. Gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje,

31. Któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi;

32. Światłość ku objawieniu poganom, a chwałę ludu twego Izraelskiego.

33. A ojciec i matka jego dziwowali się temu, co powiadano o nim.

34. I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryi, matki jego: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu ich w Izraelu, i na znak, przeciw któremu mówić będą.

35. (I twoję własną duszę miecz przeniknie,) aby myśli z wielu serc objawione były.

36. A była Anna prorokini, córka Fanuelowa, z pokolenia Asser, która była bardzo podeszła w latach, i żyła siedm lat z mężem od panieństwa swego.

37. A ta była wdową, około ośmdziesiąt i czterech lat; która nie wychodziła z kościoła, w postach i w modlitwach służąc Bogu w nocy i we dnie.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 2