63. A on kazawszy sobie podać tabliczkę, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy.
64. A zarazem otworzyły się usta jego, i język jego, i mówił, wielbiąc Boga.
65. I przyszedł strach na wszystkie sąsiady ich, i po wszystkiej górnej krainie Judzkiej rozgłoszone są wszystkie te słowa.
66. Tedy wszyscy, którzy o tem słyszeli, składali to do serca swego, mówiąc: Cóż to wżdy za dziecię będzie? I była z nim ręka Pańska.
67. A Zacharyjasz, ojciec jego, napełniony będąc Duchem Świętym, prorokował mówiąc:
68. Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraelski, iż nawiedził i sprawił odkupienie ludowi swojemu;
69. I wystawił nam róg zbawienia w domu Dawida, sługi swego,
70. Tak jako mówił przez usta świętych proroków swoich, którzy byli od wieku:
71. Iż im miał dać wybawienie od nieprzyjaciół naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzili;
72. Aby uczynił miłosierdzie z ojcami naszymi, i wspomniał na przymierze swoje święte,
73. I na przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, że nam to dać miał,
74. Iżbyśmy mu bez bojaźni, z ręki nieprzyjaciół naszych będąc wybawieni, służyli;
75. W świętobliwości i w sprawiedliwości przed obliczem jego, po wszystkie dni żywota naszego.
76. A ty dzieciątko! Prorokiem Najwyższego nazwane będziesz; bo pójdziesz wprzód przed obliczem Pańskiem, abyś gotował drogi jego,
77. A iżbyś dał znajomość zbawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich.
78. Przez wnętrzności miłosierdzia Boga naszego, w których nawiedził nas Wschód z wysokości.
79. Aby się ukazał siedzącym w ciemności i w cieniu śmierci ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
80. A ono dzieciątko rosło, i umacniało się w duchu, i było na pustyniach aż do onego dnia, którego się okazało przed Izraelem.