42. I zawołała głosem wielkim, i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twego!
43. A skądże mi to, iż przyszła matka Pana mego do mnie?
44. Albowiem jako doszedł głos pozdrowienia twego do uszów moich, podskoczyło od radości niemowlątko w żywocie moim.
45. A błogosławiona, która uwierzyła: Gdyż się wykonają te rzeczy, które jej są opowiedziane od Pana.
46. Tedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana;
47. I rozradował się duch mój w Bogu, zbawicielu moim,
48. Iż wejrzał na uniżenie służebnicy swojej; albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
49. Bo mi uczynił wielkie rzeczy ten, który mocny jest, i święte imię jego;
50. I którego miłosierdzie zostaje od narodu do narodu nad tymi, co się go boją.
51. Dokazał mocy ramieniem swojem, i rozproszył pyszne w myślach serca ich.
52. Ściągnął mocarze z stolic ich, a wywyższył uniżone.
53. Łaknące napełnił dobremi rzeczami, a bogacze rozpuścił próżne.
54. Przyjął Izraela, sługę swego, pamiętając na miłosierdzie swoje.
55. Jako mówił do ojców naszych, do Abrahama i nasienia jego na wieki.