2. A on jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata.
3. A przez to wiemy, żeśmy go poznali, jeźli przykazania jego zachowujemy.
4. Kto mówi: Znam go, a przykazania jego nie zachowuje, kłamcą jest, a prawdy w nim nie masz.
5. Lecz kto by zachował słowa jego, prawdziwie się w tym miłość Boża wykonała; przez to znamy, iż w nim jesteśmy.
6. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien, jako on chodził, i sam także chodzić.
7. Bracia! nie nowe przykazanie wam piszę, ale przykazanie stare, któreście mieli od początku; a to stare przykazanie jest ono słowo, któreście słyszeli od początku.
8. Zasię przykazanie nowe piszę wam, które jest prawdziwe w nim i w was; iż ciemność przemija, a prawdziwa ona światłość już świeci.
9. Kto mówi, iż jest w światłości, a brata swego nienawidzi, w ciemności jest aż dotąd.
10. Kto miłuje brata swego, w światłości mieszka i zgorszenia w nim nie masz.
11. Lecz kto nienawidzi brata swego, w ciemności jest i w ciemności chodzi, a nie wie, gdzie idzie, iż ciemność zaślepiła oczy jego.
12. Piszę wam, dziatki! iż wam są odpuszczone grzechy dla imienia jego.