13. Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14. Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15. I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16. Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17. Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18. Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19. Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20. Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21. Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22. Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
23. Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
24. Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
25. Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
26. Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
27. Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
28. Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
29. Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
30. Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.