1. Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
2. Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
3. Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
4. Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
5. By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
6. Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
7. Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
8. Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9. Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
10. Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
11. Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
12. Dobrze mu czyni,a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13. Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14. Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15. I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16. Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17. Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18. Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19. Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.