1. Om du kjem tilbake, Israel,seier Herren,om du kjem tilbake til meg,om du fjernardei motbydelege gudane dine frå megog ikkje flakkar ikring,
2. om du sver«så sant Herren lever»i sanning, rett og rettferd,då skal folkeslaga velsigna seg ved han,ved han skal dei prisa seg lukkelege.
3. Så seier Herren til judearaneog til Jerusalem:Bryt dykk nybrot,ikkje så mellom klunger!
4. Omskjer dykk for Herren,ta bort forhuda frå hjartet dykkar,de judearar og de som bur i Jerusalem,elles skal harmen min bryta ut som eldog brenna utan at nokon sløkkjer,for det vonde de har gjort.
5. Kunngjer dette i Juda,lat det høyrast i Jerusalem,blås i horn i landet,rop høgt og sei:Samla dykk!Lat oss gå inn i festningsbyane!
6. Lyft banneret! Til Sion!Berg dykk, bli ikkje ståande!For eg sender ei ulukke frå nord,eit stort samanbrot.
7. Ei løve stig opp frå krattet.Ein som øydelegg folkeslag,bryt opp og dreg ut frå sin stadfor å leggja landet ditt audt.Byane dine skal bli til ruinarder ingen kan bu.
8. Difor, kled dykk i sekkestrie, sørg og skrik!For Herrens brennande vreidehar ikkje vendt seg frå oss.
9. Den dagen, seier Herren,skal kongen og leiarane mista alt mot.Prestane blir slegne av skrekk,profetane blir mållause av redsle.
10. Eg sa: Å, min Herre og Gud!Sanneleg, du sviktadette folket og Jerusalemdå du sa: «De skal ha fred.»No rører sverdet ved strupen.
11. På den tida skal det seiasttil dette folket og til Jerusalem:Vind som brenn av hete,kjem frå snaue høgder i ørkenenmot folket, mi dotter.Han er ikkje til å kasta og reinsa korn i,
12. ein sterkare vind kjem til meg.No vil eg òg seia dom over dei.
13. Sjå, som skyer dreg han fram,som stormen er vognene hans,hestane er raskare enn ørnar.Ve oss, for vi blir øydelagde!
14. Reins hjartet ditt for vondskap, Jerusalem,så skal du bli frelst.Kor lenge skal du la vonde tankarfå bu i ditt indre?