1. Sidan fór Jesus bort til hi sida av Galilea-sjøen eller Tiberias-sjøen.
2. Og mykje folk fylgde etter han, fordi dei såg teikna han gjorde då han lækte dei sjuke.
3. Jesus gjekk opp i fjellet, og der sette han seg saman med læresveinane sine.
4. Det leid mot påske, høgtida åt jødane.
5. Som no Jesus såg opp og la merke til at det kom mykje folk til han, sa han til Filip: «Kvar skal vi kjøpa brød, så alle desse kan få seg mat?»
6. Det sa han for å prøva Filip; for han visste sjølv kva han ville gjera.
7. Filip svara: «Brød for to hundre denarar rekk ikkje til så kvar av dei kan få eit lite stykke.»
8. Ein annan av læresveinane, Andreas, bror til Simon Peter, sa til han:
9. «Her er ein liten gut som har fem byggbrød og to fiskar, men kva er det til så mange?»
10. Då sa Jesus: «Lat folket setja seg!» Det var mykje gras der på staden, og dei sette seg. Talet på mennene var ikring fem tusen.
11. Då tok Jesus brøda, bad takkebøn og delte ut til dei medan dei sat der, og like eins av fiskane, så mykje dei ville ha.
12. Då dei var mette, sa han til læresveinane: «Sanka i hop dei stykka som er att, så ingen ting går til spille.»
13. Dei så gjorde og fylte tolv korger med stykke som var att av dei fem byggbrøda, etter at alle hadde ete.
14. Då folket såg det teiknet Jesus hadde gjort, sa dei: «Dette er sanneleg profeten som skal koma til verda!»
15. Jesus skjøna at dei ville koma og ta han med makt og gjera han til konge. Difor drog han seg unna og gjekk opp i fjellet att, han åleine.
16. Då det vart kveld, kom læresveinane ned til sjøen.
17. Dei gjekk ut i ein båt og ville fara over til Kapernaum. Det hadde alt vorte mørkt, og Jesus var endå ikkje komen til dei.
18. Sjøen gjekk høg, for det bles hardt.
19. Då dei hadde rott tjuefem eller tretti stadier, såg dei Jesus koma gåande på vatnet og nærma seg båten, og dei vart redde.
20. Men Jesus sa til dei: «Det er eg. Ver ikkje redde!»
21. Då lét dei han koma opp i båten, og straks var båten innmed land der dei skulle leggja til.
22. Dagen etter stod det endå mange menneske att på hi sida av sjøen. Dei hadde sett at det var berre ein båt der, og at Jesus ikkje gjekk i båten saman med læresveinane; dei hadde fare av stad åleine.
23. No kom det nokre båtar frå Tiberias og la til nær den staden der Herren hadde bede takkebøn og dei hadde ete brødet.
24. Då folket såg at korkje Jesus eller læresveinane hans var der, gjekk dei i båtane og fór over til Kapernaum og leita etter Jesus.
25. Dei fann han der, på den sida av sjøen, og sa til han: «Rabbi, når kom du hit?»
26. Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Det er ikkje fordi de såg teikn at de leitar etter meg, men fordi de åt av brøda og vart mette.
27. Arbeid ikkje for den mat som forgår, men for den mat som varer og gjev evig liv, den som Menneskesonen skal gje dykk. For på han har Gud, Faderen, sett sitt segl.»
28. Då sa dei til han: «Kva gjerningar er det då Gud vil vi skal gjera?»
29. Jesus svara: «Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.»
30. «Kva teikn gjer du, så vi kan sjå det og tru på deg?» spurde dei. «Kva kan du gjera?
31. Fedrane våre åt manna i øydemarka, som skrive står: Brød frå himmelen gav han dei å eta.»
32. Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Moses gav dykk ikkje brødet frå himmelen. Det er Far min som gjev dykk det sanne brødet frå himmelen.
33. Guds brød er det brødet som kjem ned frå himmelen og gjev verda liv.»
34. Då sa dei: «Herre, gjev oss alltid det brødet!»
35. Jesus svara: «Eg er livsens brød. Den som kjem til meg, skal ikkje svelta, og den som trur på meg, skal aldri tyrsta.
36. Men eg har sagt dykk: Endå de har sett meg, trur de ikkje.
37. Alle dei som Faderen gjev meg, kjem til meg; og den som kjem til meg, skal eg så visst ikkje visa bort.
38. For eg er ikkje komen ned frå himmelen for å gjera det eg sjølv vil, men det han vil, som sende meg.
39. Og det er hans vilje som sende meg, at eg ikkje skal missa nokon av alle dei han har gjeve meg, men reisa dei opp på den siste dagen.
40. For det vil Far min, at kvar den som ser Sonen og trur på han, skal ha evig liv, og eg skal reisa han opp på den siste dagen.»
41. Jødane murra mot han fordi han sa: «Eg er brødet som kjem ned frå himmelen.»
42. Og dei spurde: «Er ikkje dette Jesus, son til Josef? Vi kjenner då både far hans og mor hans. Korleis kan han seia at han er komen ned frå himmelen?»
43. Jesus svara: «Hald opp med denne murringa!
44. Ingen kan koma til meg utan at Faderen som sende meg, dreg han; og eg skal reisa han opp på den siste dagen.
45. Det står skrive hjå profetane: Alle skal vera opplærte av Gud. Kvar den som høyrer på Faderen og lærer av han, kjem til meg.
46. Eg seier ikkje at nokon har sett Faderen; berre han som er frå Gud, har sett Faderen.
47. Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Den som trur, har evig liv.
48. Eg er livsens brød.
49. Fedrane dykkar åt manna i øydemarka, men dei døydde.
50. Det brødet som kjem ned frå himmelen, er slik at den som et av det, ikkje døyr.
51. Eg er det levande brødet som har kome ned frå himmelen. Den som et av dette brødet, skal leva til evig tid. Og det brødet eg vil gje, er lekamen min som eg gjev til liv for verda.»
52. No vart det strid mellom jødane, og dei sa: «Korleis kan han gje oss lekamen sin å eta?»
53. Jesus sa til dei: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Dersom de ikkje et lekamen til Menneskesonen og drikk blodet hans, har de ikkje livet i dykk.
54. Den som et min lekam og drikk mitt blod, har evig liv, og eg skal reisa han opp på den siste dagen.
55. For lekamen min er sann mat, og blodet mitt er sann drikk.
56. Den som et min lekam og drikk mitt blod, vert verande i meg og eg i han.
57. Liksom Faderen, den levande, har sendt meg, og eg har liv ved han, så skal òg den som et meg, ha liv ved meg.
58. Dette er det brødet som er kome ned frå himmelen; det er ikkje det som fedrane åt, dei som døydde. Den som et dette brødet, skal leva i all æve.»
59. Dette sa han medan han lærte i synagoga i Kapernaum.
60. Mange av læresveinane hans sa då dei høyrde det: «Dette er harde ord! Kven kan høyra på slikt?»
61. Jesus visste med seg at læresveinane hans murra, og han sa til dei: «Støyter de dykk på dette?
62. Kva så når de får sjå Menneskesonen stiga opp dit han var før?
63. Det er Anden som gjer levande; her kan menneske ingen ting gjera. Dei ord eg har tala til dykk, er ånd og liv.
64. Men det er nokre av dykk som ikkje trur.» For Jesus visste frå fyrste stund kven det var som ikkje trudde, og kven som skulle svika han.
65. Og han la til: «Difor sa eg dykk at ingen kan koma til meg utan at det er gjeve han av Faderen.»
66. Etter dette drog mange av læresveinane hans seg unna og gjekk ikkje ikring med han lenger.
67. Då spurde Jesus dei tolv: «Vil de òg gå bort?»
68. Simon Peter svara: «Herre, kven skulle vi gå til? Du har det evige livs ord,
69. og vi trur og veit at du er Guds Heilage.»
70. Då sa Jesus: «Har eg ikkje valt dykk ut alle tolv? Og ein av dykk er ein djevel.»
71. Han tenkte på Judas, son til Simon Iskariot. For han skulle svika Jesus, han, ein av dei tolv.