1. Og no, de rike! Gråt og jamra over all den ulukke som ventar dykk!
2. Rikdomen dykkar rotnar, og kleda vert mòletne;
3. gullet og sølvet rustar bort, og rusta skal vitna mot dykk og eta dykkar kjøt som eld. De har nytta endetida til å samla rikdom.
4. Men høyr: Den løna de heldt att for dei som skar åkrane dykkar, ropar høgt, og klageropet frå onnefolket har nått fram til Herren Sebaot.
5. I vellivnad og overflod har de levt på jorda og gjort hjarto dykkar feite til slaktedagen.
6. Den rettferdige har de dømt og drepe, og ingen gjer motstand mot dykk.
7. Ver då tolmodige, brør, til dess Herren kjem! Ein bonde må venta med tolmod på den dyre grøda som jorda gjev, til både haustregnet og vårregnet har falle.
8. Så må de òg vera tolmodige og ved godt mot, for Herren kjem snart.
9. Hald opp med å klaga på kvarandre, brør, elles vert de dømde. Domaren står alt for døra.