1. Sidan tok Paulus ut frå Aten og fór til Korint.
2. Der råka han ein jøde som heitte Akvilas og var fødd i Pontos. Saman med Priskilla, kona si, var han nyleg komen frå Italia, av di keisar Claudius hadde gjeve påbod om at alle jødar skulle ha seg bort frå Roma. Paulus tok inn hjå dei,
3. og sidan dei dreiv same handverket, vart han buande hjå dei, og dei arbeidde i lag. For dei var teltmakarar.
4. Men kvar sabbat tala han med folk i synagoga, og overtydde både jødar og grekarar.
5. Og då Silas og Timoteus kom ned frå Makedonia, vigde Paulus seg heilt til forkynninga og vitna for jødane at Jesus var Messias.
6. Men då dei sette seg imot og spotta, riste han støvet av kleda sine og sa til dei: «Blodet dykkar skal koma over dykkar eige hovud. Eg er utan skuld. Heretter går eg til heidningane.»
7. Dermed gjekk han derifrå og kom heim til Titius Justus, ein mann som trudde på Israels Gud. Huset hans låg vegg i vegg med synagoga.
8. Synagogeforstandaren Krispus kom til tru på Herren saman med heile huslyden sin, og mange andre korintarar som høyrde Paulus, trudde og vart døypte.
9. Ei natt sa Herren til Paulus i eit syn: «Ver ikkje redd! Du skal ikkje teia, men tala!
10. Eg er med deg, og ingen skal leggja hand på deg eller gjera deg noko vondt; for eg har mykje folk i denne byen.»
11. Så vart han buande der i eit år og seks månader og lærte dei Guds ord.
12. Medan Gallio var fylkeshovding i Akaia, slo jødane seg saman mot Paulus og drog han fram for domstolen.
13. «Denne mannen,» sa dei, «lokkar folk til å dyrka Gud på ein måte som er i strid med lova.»
14. Paulus ville nett ta ordet då Gallio sa til jødane: «Hadde det vore eit brotsverk eller eit skarvestykke det galdt, då hadde eg hatt grunn til å høyra med tolmod på dykk, jødar.
15. Men er det strid om ei lære og om namn og om dykkar eiga lov, så får de greia opp med det sjølve. Eg vil ikkje vera domar i slike saker.»
16. Dermed jaga han dei bort frå domstolen.
17. Då tok alle fatt i synagogeforstandaren Sostenes og banka han opp midt framfor domarsetet. Men Gallio brydde seg ikkje det minste om det.
18. Endå ei tid vart Paulus verande der. Så sa han farvel til brørne og siglde til Syria saman med Priskilla og Akvilas. Men fyrst klypte han håret i Kenkreæ; for han hadde ein lovnad på seg.
19. Då dei kom til Efesos, skilde Paulus lag med dei andre; han gjekk til synagoga og gav seg i samtale med jødane.
20. Dei bad han vera lenger, men det ville han ikkje.
21. Då han tok avskil, sa han til dei: «Eg kjem til dykk ein annan gong, om Gud vil.» Så la han ut frå Efesos.
22. Då han kom til Cæsarea, gjekk han opp og helsa på kyrkjelyden. Så fór han ned til Antiokia.
23. Der vart han verande ei tid, men tok så ut att. Han fór gjennom Galatia-landet og Frygia og styrkte alle læresveinane.
24. Ein jøde som heitte Apollos og var fødd i Aleksandria, kom no til Efesos. Han var ein dugande talar og vel kjend i skriftene.
25. Apollos hadde fått opplæring om Herrens veg, og brennande ihuga som han var, forkynte og lærte han rett og reint om Jesus, endå han berre kjende Johannes-dåpen.
26. Han tok til å tala fritt og ope i synagoga, og der fekk Priskilla og Akvilas høyra han. Dei tok seg av han og gav han grundigare kjennskap til Guds veg.
27. Sidan fekk han hug å fara over til Akaia, og brørne talde han til det; dei skreiv til læresveinane der at dei måtte ta vel imot han. Då han kom dit, vart han til stor hjelp for dei som ved Guds nåde hadde kome til tru.
28. For med stor kraft sette han jødane til veggs når han i ope ordskifte prova ut frå skriftene at Jesus var Messias.