1. Dette er det ordet som kom til Jeremia frå Herren, då Nebukadnesar, babylonarkongen, og heile hæren hans, saman med alle rike på jorda som stod under hans herredøme, og alle folkeslaga stridde mot Jerusalem og alle byane der ikring:
2. Så seier Herren, Israels Gud: Gå og tal til Sidkia, Juda-kongen, og sei til han: Så seier Herren: No gjev eg denne byen i babylonarkongens vald, og han skal brenna han opp.
3. Du skal ikkje sleppa ut or hans hand, men verta gripen og gjeven til han. Du skal sjå babylonarkongen i augo og tala auga til auga med han, og til Babylon skal du koma.
4. Men høyr Herrens ord, Sidkia, Juda-konge! Så seier Herren om deg: Du skal ikkje falla for sverd,
5. men døy i fred. Og liksom dei kveikte eld til ære for fedrane dine, som var kongar før deg, skal dei kveikja eld til ære for deg òg. Dei skal halda syrgjehøgtid over deg og ropa: «Å ve, herre!» Dette er mine ord, seier Herren.
6. Alt dette tala profeten Jeremia til Juda-kongen Sidkia i Jerusalem,
7. medan babylonarkongens hær stridde mot Jerusalem og dei andre byane som var att i Juda: Lakisj og Aseka. Det var dei einaste festningsbyane som var att i Juda.
8. Dette er det ordet som kom til Jeremia frå Herren etter at kong Sidkia hadde gjort ein avtale med alt folket i Jerusalem om å lysa ut frigjeving av trælar.
9. Kvar og ein som hadde ein træl eller ei trælkvinne av hebrearætt, skulle gje dei fri; ingen skulle halda sin judeiske landsmann i trældom.
10. Alle hovdingane og kvar mann av folket som var med på avtalen, heldt han og gav trælen sin eller trælkvinna si fri, så dei slapp å tena dei lenger. Dei lydde og lét dei gå.
11. Men sidan snudde dei om; dei tok tilbake trælane og trælkvinnene som dei hadde gjeve fri, og tvinga dei til trældom att.
12. Då kom Herrens ord til Jeremia, og det lydde så:
13. Så seier Herren, Israels Gud: Eg gjorde pakt med fedrane dykkar den gongen eg førte dei ut or Egypt, or trælehuset. Då sa eg:
14. «Når sju år er lidne, skal kvar og ein av dykk gje fri sin hebraiske landsmann som har mått selja seg til deg. Seks år skal han tena deg, men så skal du gje han fri og la han gå.» Men fedrane dykkar høyrde ikkje på meg og vende ikkje øyra til.
15. De vende nyleg om og gjorde det som rett er i mine augo, då de kunngjorde at kvar og ein skulle frigje den landsmannen han heldt i trældom; de gjorde ein avtale om det for mitt åsyn, i det huset som ber mitt namn.
16. Men så snudde de om og vanæra mitt namn då de tok tilbake trælane og trælkvinnene som de hadde gjeve fri, og tvinga dei til trældom att.
17. Difor seier Herren: Fordi de ikkje ville høyra på meg og lysa ut frigjeving for frende og landsmann, lyser eg ut frigjeving for dykk, seier Herren. De skal gjevast over til sverd og pest og svolt, og eg vil gjera dykk til eit skræmebilete for alle rike på jorda.
18. Dei mennene som braut pakta med meg og ikkje oppfylte vilkåra for den avtalen dei gjorde for mitt åsyn, med dei gjer eg som med den kalven dei skar i to, så dei kunne gå mellom stykka.
19. Hovdingane i Juda og Jerusalem, hoffmennene og prestane og alt folket i landet som gjekk mellom stykka av kalven,
20. gjev eg i hendene på fiendane deira og på folk som står dei etter livet. Lika deira skal verta til føde for fuglane under himmelen og dyra på marka.
21. Juda-kongen Sidkia og hovdingane hans gjev eg i hendene på fiendane deira, folk som står dei etter livet. Eg gjev dei over til babylonarkongens hær, som no er faren bort frå dykk.
22. Sjå, eg gjev mitt påbod, lyder ordet frå Herren, og fører dei attende til denne byen. Dei skal strida imot han, ta han og brenna han opp. Og byane i Juda gjer eg til ei audn, der ingen kan bu.