1. Så vart det uår og naud i landet, som det hadde vore ein gong før, medan Abraham levde. Då fór Isak til Abimelek, filistarkongen i Gerar.
2. Herren synte seg for han og sa: «Far ikkje ned til Egypt, men hald deg i det landet eg seier deg!
3. Slå deg til her i landet, så skal eg vera med deg og velsigna deg! For deg og di ætt vil eg gje alle desse landa. Eg skal halda den heilage lovnaden eg gav Abraham, far din.
4. Eg skal gjera ætta di tallaus som stjernene på himmelen og gje henne alle landa her. Og i di ætt skal alle folk på jorda velsignast,
5. fordi Abraham lydde meg og heldt seg etter det eg har fastsett, boda og føresegnene og lovene mine.»
6. Så vart Isak buande i Gerar.
7. Då mennene der på staden spurde han ut om kona hans, sa han: «Ho er syster mi.» Han torde ikkje seia at ho var kona hans; han var redd dei skulle slå han i hel for Rebekka skuld, av di ho var så ven.
8. Då han hadde vore der ei tid, hende det at Abimelek, filistarkongen, såg ut gjennom vindauga og fekk sjå at Isak gav Rebekka, kona si, kjærteikn.
9. Abimelek kalla Isak til seg og sa: «Ho er då kona di! Kvifor sa du at ho er syster di?» Isak svara: «Eg tenkte eg kunne missa livet for hennar skuld.»
10. Då sa Abimelek: «Kva har du gjort imot oss? Kor lett kunne det ikkje ha hendt at einkvan av folket hadde lege med kona di, og då hadde du ført skuld over oss!»
11. Så gav Abimelek heile folket dette påbodet: «Den som rører denne mannen eller kona hans, skal døy.»
12. Isak sådde korn der i landet og fekk hundre foll det året. Herren velsigna han,
13. så han vart ein velhalden mann. Eigedomen hans auka meir og meir, til han vart svært rik.
14. Han åtte småfe og storfe og trælar i slik mengd at filistarane vart avundsjuke på han.
15. Alle brunnane som trælane åt far hans hadde grave medan Abraham levde, kasta filistarane att og fylte dei med jord.
16. Då sa Abimelek til Isak: «Far bort frå oss; du er vorten for mektig for oss!»
17. Så flytte Isak derifrå og slo leir i Gerar-dalen. Og der vart han buande.
18. Isak grov opp att dei brunnane som dei hadde grave medan Abraham, far hans, levde, og som filistarane hadde kasta att då Abraham var død. Han gav dei same namna som far hans hadde gjeve dei.
19. Då trælane åt Isak heldt på å grava i dalen, fann dei ei vassåre.
20. Men gjætarane frå Gerar tretta med gjætarane åt Isak og sa: «Det er vårt vatn!» Så kalla han brunnen Esek, fordi dei tretta med han.
21. Sidan grov dei ein annan brunn. Men då det vart strid om den òg, kalla Isak han Sitna.
22. Han flytte bort derifrå og grov endå ein brunn. Den vart det ingen strid om. Difor kalla Isak han Rehobot og sa: «No har Herren gjort det romsleg for oss, så vi kan verta mange i landet.»
23. Frå Rehobot fór Isak til Be’er-Sjeba.
24. Same natta synte Herren seg for han og sa:«Eg er Gud åt Abraham, ¬far din.Ver ikkje redd, ¬for eg er med deg!Eg vil velsigna degog gjera ætta di storfor Abraham, min tenar, ¬skuld.»
25. Så bygde Isak eit altar der og kalla på Herrens namn. Han sette opp teltet sitt, og trælane hans grov ein brunn.
26. Abimelek kom til han frå Gerar saman med Akussat, venen sin, og Pikol, hærføraren sin.
27. Då sa Isak til dei: «Kvifor kjem de til meg, de som hatar meg og har drive meg bort frå dykk?»
28. Dei svara: «Vi har klårt sett at Herren er med deg. Og no seier vi: Lat oss sverja kvarandre ein eid! Vi vil gjera ei pakt med deg:
29. Du skal ikkje gjera oss noko vondt, liksom heller ikkje vi har rørt deg. Vi gjorde berre vel imot deg og lét deg fara i fred. Du er då velsigna av Herren.»
30. Så stelte han til eit gjestebod for dei, og dei åt og drakk.
31. Morgonen etter stod dei tidleg opp og svor kvarandre ein eid. Så bad Isak farvel med dei, og dei fór bort i fred.
32. Same dagen kom trælane åt Isak og fortalde han om den brunnen dei hadde grave. «Vi har funne vatn!» sa dei.
33. Han kalla brunnen Sjiba. Difor heiter byen Be’er-Sjeba den dag i dag.
34. Då Esau var førti år gamal, gifte han seg med Judit, dotter til hetitten Be’eri, og med Basmat, dotter til hetitten Elon.
35. Dei vart ei hjartesorg for Isak og Rebekka.