1. Sidan synte Herren seg for Abraham i eikelunden i Mamre, ein gong han sat i teltdøra midt på heitaste dagen.
2. Då han såg opp, fekk han auga på tre menn som stod framfor han. Med det same han vart var dei, sprang han imot dei frå teltdøra, bøygde seg til jorda
3. og sa: «Herre, dersom du har god vilje for meg, så gjer vel og sjå innom til tenaren din!
4. Lat oss få henta litt vatn, så de kan vaska føtene og kvila dykk her under treet!
5. Så skal eg finna ein bete mat, som de kan styrkja dykk med før de fer lenger – sidan de no har lagt vegen om tenaren dykkar.» Dei svara: «Ja, gjer som du seier!»
6. Då skunda Abraham seg inn i teltet til Sara og sa: «Nøyt deg og ta tre mål kveitemjøl; kna det og bak kaker!»
7. Sjølv sprang han bort til buskapen og henta ein fin og god kalv; den gav han til tenestguten, som skunda seg og laga han til.
8. Så tok han rjome og mjølk og den kalven som guten hadde laga til, og sette det fram for mennene. Og han stod hjå dei under treet medan dei åt.
9. Då sa dei til Abraham: «Kvar er Sara, kona di?» Han svara: «Ho er inne i teltet.»
10. Ein av dei sa: «Til års på denne tid kjem eg til deg att, og då skal Sara, kona di, ha ein son.» Sara høyrde det i teltdøra, som var attanfor han.
11. No var Abraham og Sara gamle og ut i åra komne; Sara hadde det ikkje lenger så som kvinner plar ha det.
12. Difor lo ho med seg sjølv og tenkte: «Skulle eg få hug, endå så gamal som eg er, og mannen min er òg til års!»
13. Då sa Herren til Abraham: «Kvifor ler Sara og tenkjer: Kan det vera råd at eg skal få barn, så gamal som eg er?
14. Er det noko som er umogeleg for Herren? Til års på denne tid kjem eg att, og då skal Sara ha ein son.»
15. Sara nekta og sa: «Eg lo ikkje.» For ho var redd. Men han svara: «Jau, du lo.»
16. Så gjorde mennene seg ferdige og gjekk; og dei tok leia bortetter mot Sodoma. Abraham var med; han ville fylgja dei på vegen.
17. Då tenkte Herren: «Skulle eg dølja for Abraham det eg vil gjera?
18. Abraham skal då verta til eit stort og sterkt folk, og i han skal alle folk på jorda velsignast.
19. Til det har eg valt han ut at han skal by sønene og etterkomarane sine å halda seg til Herrens veg og gjera rett og skil, så Herren kan la Abraham få det han har lova han.»
20. Og Herren sa: «Sanneleg, det lyder høge klagerop over Sodoma og Gomorra; syndene deira er ovstore.
21. No vil eg ned og sjå om dei har bore seg så ille åt som det lydest av den klaga over dei som har nått opp til meg; og har dei ikkje det, vil eg vita det.»
22. Så snudde mennene seg og gjekk til Sodoma. Men Herren vart ståande framfor Abraham.
23. Og Abraham gjekk nærare og sa: «Vil du verkeleg riva bort dei rettferdige saman med dei gudlause?
24. Om det no er femti rettferdige i byen? Vil du då riva dei bort og ikkje spara staden for deira skuld?
25. Det er ikkje di vis å fara så åt, å tyna den rettferdige saman med den gudlause, så det går den rettferdige like eins som den gudlause. Nei, det er ikkje di vis! Han som dømer all jorda, skulle ikkje han gjera det som rett er?»
26. Då sa Herren: «Finn eg femti rettferdige i Sodoma, skal eg spara heile byen for deira skuld.»
27. Abraham tok til ords att og sa: «Sjå, eg har våga meg til å tala til Herren, endå eg er mold og oske.
28. Om det no vantar fem på dei femti rettferdige? Vil du då leggja heile byen i øyde for dei fem skuld?» Han svara: «Nei, finn eg førtifem, skal eg ikkje øydeleggja han.»
29. Abraham heldt fram med å tala til han. «Om det no finst førti?» sa han. Han svara: «For dei førti skuld skal eg ikkje gjera det.»
30. Då sa Abraham: «Herren må ikkje verta harm om eg talar! Om det no finst tretti der?» Han svara: «Eg skal ikkje gjera det så sant eg finn tretti.»
31. Abraham sa: «Sjå, eg har våga meg til å tala til Herren. Om det no finst tjue der?» Han svara: «For dei tjue skuld skal eg ikkje øydeleggja byen.»
32. Då sa Abraham: «Herren må ikkje verta harm om eg talar ein einaste gong til! Om det berre finst ti?» Han svara: «For dei ti skuld skal eg ikkje øydeleggja han.»
33. Då Herren hadde tala ut med Abraham, gjekk han bort. Og Abraham gjekk heim att til seg.