1. Hoe zit zij eenzaam neder,de eens volkrijke stad;als een weduwe is zij geworden,die machtig was onder de volken;de vorstin onder de landschappenis onderworpen aan herendienst.
2. Bitter weent zij des nachts,tranen vloeien langs haar wangen;niemand is er, die haar troostonder al haar minnaars;al haar vrienden werden haar ontrouw,tot vijanden zijn zij haar geworden.
3. Juda is ontvolkt door ellendeen door harde dienst;het woont te midden van de volken,maar vindt geen rust;al zijn vervolgers hebben het achterhaald,midden in de benauwing.
4. De wegen naar Sion treuren,omdat er geen feestgangers zijn;al haar poorten liggen verlaten,haar priesters zuchten,haar jonkvrouwen zijn bedroefd,en zij zelf – bitter is het haar.
5. Haar tegenstanders hebben de overhand,haar vijanden zijn welgemoed,want de Here heeft haar in kommer gedompeldom haar menigvuldige overtredingen;haar jonge kinderen moesten in gevangenschap gaan,voor de tegenstander uit.
6. Geweken is van Sions dochteral haar heerlijkheid;haar vorsten werden als hertendie geen weide vinden,zij gingen, beroofd van kracht,voor de vervolger uit.
7. Jeruzalem blijft gedenken,in de dagen van haar ellende en omzwerving,al de kostbaarheden,die zij bezat in de dagen van weleer;toen haar volk in de hand van de vijand vielen zij geen helper had,aanschouwden de vijanden haar, en lachtenom haar ondergang.
8. Zwaar heeft Jeruzalem gezondigd;daarom wordt zij gemeden als een onreine;allen die haar eerden, verachten haar,omdat zij haar naaktheid zien;en zelf ook zucht zijen wendt haar gelaat af.
9. Haar onreinheid kleeft aan de zoom van haar kleed;zij heeft niet gedacht aan het einde,ontstellend diep is zij gezonken,niemand is er, die haar troost. –Zie, Here, mijn ellende aan,want de vijand is overmoedig!
10. De vijand heeft zijn hand uitgestrektnaar al haar kostbaarheden;ja, aanzien moest zij, hoe volkenhaar heiligdom binnentraden,van wie Gij hadt geboden: zij zullen niet komenbij u in de gemeente.
11. Heel haar bevolking zucht,zoekende naar brood;zij geven hun kostbaarheden voor voedsel,om het leven te rekken. –Zie, Here, en aanschouw,hoe veracht ik ben geworden.
12. Raakt het u niet, gij allen die voorbijgaat?Aanschouwt en ziet,of er een smart is als de smartdie mij werd aangedaan,waarmee de Here mij in kommer dompeldeten dage van zijn brandende toorn.
13. Van uit den hoge zond Hij vuur;tot in mijn gebeente deed Hij het zinken;Hij spreidde een net voor mijn voetenen deed mij deinzen achterwaarts;Hij deed mij verbijsterd staan,ellendig de ganse dag.
14. Zwaar weegt het juk mijner overtredingen,door zijn hand ineengevlochten;zij liggen op mijn hals,het heeft mijn kracht doen struikelen;de Here heeft mij overgegeven in de macht van hen,tegenover wie ik niet staande kon blijven.