1. En Job ging voort zijn spreuk aan te heffen en zeide:
2. Zo waar God leeft, die mij mijn recht onthoudt,en de Almachtige, die mijn ziel met bitterheid heeft vervuld –
3. zolang mijn adem nog ten volle in mij is,en de geest Gods in mijn neusgaten,
4. zullen mijn lippen waarlijk geen onrecht spreken,en zal mijn tong geen bedrog uiten.
5. Het zij verre van mij, dat ik u gelijk zou geven;totdat ik de geest geef, zal ik mijn onschuld niet prijsgeven.
6. Aan mijn gerechtigheid houd ik vast en ik geef haar niet op;mijn hart veroordeelt niet een mijner dagen.
7. Het verga mijn vijand als de goddeloze,en mijn tegenstander als de verkeerde.
8. Want wat is de verwachting van de godvergetene,als God zijn leven afsnijdt, als Hij dat opeist?