3. Ik hoorde een voor mij smadelijke terechtwijzing,maar geest zonder inzicht gaf mij antwoord.
4. Weet gij dit soms van oudsher,sedert de mens op aarde geplaatst is?
5. Voorzeker, het gejubel der goddelozen duurt kort,en de vreugde der godvergetenen slechts een ogenblik.
6. Al verheft zich zijn trots hemelhoog,en raakt zijn hoofd aan de wolken,
7. hij gaat als zijn drek voor altijd te gronde;wie hem gezien hebben, zeggen: Waar is hij?
8. Als een droom vervliegt hij, onvindbaar,hij wordt weggevaagd als een nachtgezicht.
9. Het oog, dat hem bespeurde, aanschouwt hem niet meer,en zijn woonplaats ziet hem niet terug.
10. Zijn zonen moeten de gunst van geringen zoeken,en zijn eigen handen moeten zijn vermogen afgeven.
11. Zijn gebeente moge vol levenskracht zijn,deze legt zich met hem neer in het stof.
12. Al moge het kwaad zoet zijn in zijn mond,al moge hij het verbergen onder zijn tong,
13. al moge hij het sparen en niet prijsgeven,al moge hij het terughouden tegen zijn gehemelte –
14. toch verandert zijn spijze in zijn ingewanden,zij wordt addervenijn in zijn binnenste.
15. Schatten slokte hij in, maar hij moet ze weer uitspuwen,God drijft ze uit zijn buik.
16. Addergif zal hij inzuigen,een slangetong zal hem doden.
17. Hij mag zich niet verlustigen in beken,in vlietende stromen van honig en room.
18. Het moeizaam verworvene moet hij afgeven,– hij kan het niet doorslikken; –evenals het vermogen, door zijn ruilhandel verkregen,zonder dat hij er genot van heeft.
19. Want hij heeft geringen verbrijzeld, aan hun lot overgelaten,een huis geroofd, maar hij kan het niet opbouwen.