22. ဘုရားသခင်သည် အဲဂုတ္တုပြည်မှ နှုတ်ဆောင်တော်မူသည်ဖြစ်၍၊ ဣသရေလအမျိုးသည် ကြံ့အားကြီးသကဲ့သို့အားကြီး၏။
23. အကယ်စင်စစ်ယာကုပ်အမျိုးကို၊ ထူးဆန်းသောအတတ်အားဖြင့် မနိုင်ရာ။ ဣသရေလအမျိုးကို အဘယ်သူမျှမပြုစားရာ။ ဘုရားသခင်သည် အဘယ်သို့ ပြုတော်မူပြီတကားဟု ယခုကာလကိုထောက်၍ ယာကုပ်အမျိုး၊ ဣသရေလအမျိုးကို ရည်ဆောင်လျက် ဆိုလေ့ရှိလိမ့်မည်။
24. ဤလူမျိုးသည် ခြင်္သေ့ကဲ့သို့ထလိမ့်မည်။ ခြင်္သေ့ပျိုကဲ့သို့ ထလိမ့်မည်။ ဘမ်းမိသောအကောင်ကို မစားမှီ၊ သတ်အပ်သောတိရစ္ဆာန်အသွေးကို မသောက်မှီ တိုင်အောင်ငြိမ်ဝပ်စွာမနေဟု မြွက်ဆို၏။
25. ဗာလက်မင်းကလည်း၊ သူတို့ကို အလျှင်းမကျိန်ဆဲပါနှင့်။ ကောင်းကြီးကိုလည်း အလျှင်းမပေးပါနှင့်ဟု ဗာလမ်အားဆိုလျှင်၊
26. ဗာလမ်က၊ ထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူသမျှအတိုင်းငါပြုရပါမည်ဟု မင်းကြီးအား အရင်ပြောနှင့်ပြီမဟုတ်လောဟု ဗာလက်မင်းအားပြန်ပြော၏။
27. တဖန် ဗာလက်မင်းက၊ လာပါတော့။ အခြားသောအရပ်သို့ဆောင်သွားပါမည်။ ထိုအရပ်၌ သူတို့ကိုငါ့အဘို့ကျိန်ဆဲစေခြင်းငှါ ဘုရားသခင်အလိုတော် ရှိကောင်းရှိတော်မူလိမ့်မည်ဟု ဗာလမ်အားဆိုလျက်၊
28. ယေရှိမုန်မြို့ကိုမျက်နှာပြုသော ပေဂုရတောင်ထိပ်သို့ ဆောင်သွားလေ၏။
29. ဗာလမ်ကလည်း၊ ဤအရပ်၌ ငါ့အဘို့ ယဇ်ပလ္လင်ခုနစ်ခုကို တည်လော့။ နွားထီး ခုနစ်ကောင်၊ သိုးထီးခုနစ်ကောင်တို့ကိုပြင်ဆင်လော့ဟု ဗာလက်မင်းအား ဆိုသည်အတိုင်း၊
30. ဗာလက်မင်းသည်ပြု၍၊ ယဇ်ပလ္လင်တခုတခုအပေါ်မှာ နွားတကောင်စီနှင့် သိုးတကောင်စီကို ပူဇော်လေ၏။