17. Энэ нь эш үзүүлэгч Исаиагаар «Бидний сул дорой байдлыг Тэр Өөртөө авч, бидний өвчнийг үүрсэн» гэж хэлүүлсэн нь биелэхийн тулд байлаа.
18. Есүс олон хүн Өөрийг нь тойрсныг хараад, нуурын нөгөө тал уруу явахыг тушаав.
19. Нэгэн хуулийн багш ирж, Түүнд—Багш аа, Таныг хаашаа ч явсан би дагаж явъя гэв.
20. Есүс—Үнэг нүхтэй, тэнгэрийн шувууд үүртэй байдаг. Харин Хүний Хүүд толгой хоргодох газар байхгүй гэлээ.
21. Дагалдагчдын нэг нь Түүнд—Эзэн, эхлээд явж, эцгийгээ оршуулахыг минь надад зөвшөөрөөч гэсэнд
22. Есүс—Намайг дага. Үхэгсдийг үхэгсдээр нь оршуулуул гэв.
23. Түүнийг завинд суухад шавь нар нь Түүнийг дагалаа.
24. Үзэгтүн. Нуурт маш хүчтэй шуурга босож, завь давалгаанд автсан боловч Есүс унтаж байлаа.
25. Тэд Түүн уруу ирж, Түүнийг сэрээгээд—Эзэн минь, авраач, бид сүйрлээ гэхэд нь,
26. Есүс тэдэнд—Юунд айцгаана вэ, итгэл багатай хүмүүс ээ? гээд Тэр босож, салхи болоод нуурыг зэмлэжээ. Гэтэл нам гүм боллоо.
27. Хүмүүс гайхаж—Энэ ер нь ямар янзын хүн болоод салхи, нуур хүртэл Түүнд захирагдаж байгаа юм бэ? гэлцэв.
28. Түүнийг нуурын нөгөө талд гадарчуудын нутагт ирэхэд булшнуудын тэндээс чөтгөрт эзлэгдсэн хоёр хүн гарч ирээд, Түүнтэй тааралдав. Тэд их хэрцгий догшин тул тэр замаар нэг ч хүн явж зүрхэлдэггүй байжээ.