1. Уззиа хааны нас барсан жил би Эзэнийг сэнтийн дээр өргөмжлөгдөн, дээдлэгдэн заларч, Түүний нөмрөгийн хормой нь сүмийг дүүргэж байхыг харлаа.
2. Тус бүр зургаан жигүүртэй серафууд Түүний дээд талд зогсоод, хоёр жигүүрээрээ нүүрээ бүтээж, хоёроороо хөлөө хучин, хоёроор нь нисэж байлаа.
3. Нэг нь нөгөөгөө дуудаж—Түмэн цэргийн ЭЗЭНариун, ариун, ариун.Бүх л газар Түүний алдраар дүүрэн байна гэж байв.
4. Дуудагчийн дуунаар босгоны суурь чичирсэн ба тэгэхэд сүм утаагаар дүүрч байлаа.
5. Тэгээд би—Би сүйрсэн тул надад зовлон ирэг! Яагаад гэвэл би бузар уруултай хүн. Би бузар уруултай хүмүүсийн дунд амьдардаг. Учир нь миний нүд түмэн цэргийн ЭЗЭН болох Хааныг харлаагэж хэлэв.
6. Тэгэхэд серафуудын нэг нь тахилын ширээнээс чимхүүрээр авсан, шатаж байгаа нүүрс гартаа барин над уруу нисэж ирэв.
7. Тэгээд тэр миний аманд хүргэж—Харагтун. Энэ чиний аманд хүрснээр чиний бузар булай авч хаягдаж, чиний нүгэл уучлагдлаа гэв.
8. Дараа нь—Би хэнийг явуулах вэ? Хэн Бидний төлөө явах вэ? гэсэн Эзэний дууг би сонсоод—Би энд байна. Намайг явуулаач гэж хэлэхэд,
9. Тэр—Яв. Ард олонд үүнийг хэлтүгэй!“Сонссоор бай. Гэвч бүү ухамсарла.Үзсээр бай. Гэвч бүү ойлго”.