7. Што да речеме пак? Зар Законот е грев? Никако! Но јас го разбрав гревот преку Законот, зашто и похотата не би ја познал, ако Законот не велеше: „Не биди похотлив!“
8. Но гревот, поттикнат од заповедта, предизвика во мене секаква похота; бидејќи гревот без Законот е мртов.
9. Некогаш живеев без Законот; но кога дојде заповедта, гревот оживеа.
10. Јас, пак, умрев, и се покажа дека заповедта, назначена за да даде живот, истата води во смрт,
11. зашто гревот, поттикнат од заповедта, ме измами и преку неа ме умртви.
12. Така, значи, Законот е свет, и заповедта света, справедлива и добра.
13. Па така, доброто ли за мене стана смрт? Никако! Но гревот, за да се покаже дека е грев, ми предизвикува преку доброто смрт, та преку заповедта гревот да стане премногу грешен.
14. Зашто знаеме дека Законот е духовен, а јас, пак, сум телесен, продаден на гревот како роб.
15. Не го разбирам тоа што го правам; бидејќи не го правам она што сакам, туку она што го мразам, тоа го правам.
16. Ако, пак, го правам она што не го сакам, тогаш се согласувам со Законот дека е добар.
17. Значи, тоа веќе не го правам јас, туку гревот, што живее во мене.
18. Јас знам дека во мене, односно во моето тело, не живее доброто; навистина желба за добро во мене има, но не наоѓам сила да го правам тоа.
19. Зашто не го правам доброто, што сакам да го правам, туку злото, што не сакам да го правам.
20. А штом го вршам она што не го сакам, не го вршам веќе јас, туку гревот, кој живее во мене.