2. Голема, на секој начин, и пред сѐ што ним им се доверени Божјите објавувања.
3. Па што, ако некои не поверувале? Дали нивната безверност ќе ја уништи Божјата верност?
4. Никако! Нека се признае дека Бог е вистинит, а секој човек лажлив, како што е напишано: „За да се покаже дека си праведен во зборовите Свои, и да победиш кога ќе ти се суди.“
5. Ако, пак, нашата неправедност ја истакнува Божјата праведност, што би можеле да речеме тогаш? Дали е Бог несправедлив, кога се гневи? Говорам како човек.
6. Никако! Зашто, како Бог ќе може да го суди светот?
7. Зашто, ако вистината Божја се возвеличува преку мојата лага за слава Негова, па зошто тогаш да бидам осуден како грешник?
8. Зарем тогаш не би требало да правиме зло, за да излезе добро? Впрочем така и хулат некои луѓе на нас и велат дека така учиме. Тие се справедливо осудени.
9. Па дали имаме некакво предимство? Ни најмалку, зашто веќе ги обвинивме, како Јудејците така и Елините, дека се сите под грев,
10. како што е напишано: „Нема праведен ниту еден,
11. нема разумен, нема кој да Го бара Бога;
12. сите се отклонија, заедно станаа развратни; нема кој да прави добро, нема ниту еден.“
13. „Грлото нивно – отворен гроб; со јазиците свои мамат; под јазиците нивни – змиски отров,
14. устата нивна е полна со клетва и горчина.
15. Нозете нивни им се брзи за пролевање крв;
16. пустошење и маки по нивните патишта;
17. тие не го познаа патот на мирот.
18. Страв Божји нема пред очите нивни.“
19. Знаеме дека сѐ она, за што зборува Законот, се однесува на оние, што се под Законот, за да се затвори секоја уста, и така целиот свет да стане виновен пред Бога,
20. зашто преку делата на Законот пред Него нема да биде оправдан никој; бидејќи преку Законот се познава гревот.
21. А сега независно од Законот се јави Божјата праведност, посведочена од Законот и од Пророците.