4. А тие, кога дојдоа кај Исус, Го молеа усрдно и велеа: „Достоен е да му го направиш тоа,
5. зашто го сака нашиот народ и синагогата тој ни ја направи.“
6. И тргна Исус со нив. А кога беа веќе близу до куќата, стотникот ги прати пријателите кај Него, говорејќи: „Господи, не труди се, зашто не сум достоен да влезеш под мојот покрив;
7. затоа и себеси не се сметав достоен да дојдам кај Тебе; туку кажи само збор и мојот слуга ќе оздрави;
8. зашто и јас сум човек под власт, а имам и потчинети војници; па кога ќе му речам на еден од нив: ‚Оди!‘ – и тој оди; на другиот: ‚Дојди!‘ – и тој доаѓа; и на слугата свој: ‚Направи тоа‘ – и тој прави.“
9. Штом го слушна тоа, Исус се зачуди и кога се заврте кон народот, што врвеше по Него, рече: „Ви велам, ниту во Израил не најдов толкава вера!“
10. А кога испратените се вратија, го најдоа болниот слуга здрав.
11. Потоа отиде во градот наречен Наин; и со Него одеа Неговите ученици и многу народ.
12. А кога се приближи до градската порта, ете, изнесуваа мртовец, единствен син на мајка си, а таа беше вдовица; и многу народ од градот одеше со неа.
13. Штом ја виде Господ, се сожали на неа, па ѝ рече: „Не плачи!“
14. И кога прстапи, се допре до носилото; носачите застанаа, а Тој рече: „Момче, тебе ти велам, стани!“
15. Мртовецот се подигна и седна, па почна да зборува; и Тој го предаде на мајка му.