30. А кога седеше со нив на трпеза, зеде леб, го благослови, го прекрши и им подаде.
31. Тогаш им се отворија очите и тие Го познаа; но Тој стана невидлив за нив.
32. И си рекоа еден на друг: „Зар не гореа во нас срцата наши, кога ни зборуваше по патот и кога ни го објаснуваше Писмото?“
33. Па во истиот час станаа, се вратија во Ерусалим и ги најдоа собрани Единаесетте и оние кои беа со нив,
34. каде што говореа дека Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симон.