24. Отидоа на гробот и некои од нашите и го најдоа истото она, како што рекоа жените; но Него не Го виделе.“
25. Тогаш им рече: „О, безумни! Срцето ви е споро за да поверувате во сѐ што рекле пророците!
26. Не требаше ли така да пострада Христос и да влезе во Својата слава?“
27. Па, како почна од Мојсеј и од сите пророци, им разјаснуваше што е кажано за Него во сите Писма.
28. И тие се приближија до селото во кое одеа; а Тој се направи како да сака да продолжи.
29. Но тие Го задржаа, велејќи: „Остани со нас, зашто денот одмина и наскоро ќе се стемни!“ Тој влезе и остана со нив.
30. А кога седеше со нив на трпеза, зеде леб, го благослови, го прекрши и им подаде.
31. Тогаш им се отворија очите и тие Го познаа; но Тој стана невидлив за нив.
32. И си рекоа еден на друг: „Зар не гореа во нас срцата наши, кога ни зборуваше по патот и кога ни го објаснуваше Писмото?“
33. Па во истиот час станаа, се вратија во Ерусалим и ги најдоа собрани Единаесетте и оние кои беа со нив,
34. каде што говореа дека Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симон.
35. И тие кажаа за она што им се случи по патот и како Го познаа, кога го прекршувал лебот.