1. Еден ден, додека Тој го поучуваше народот во храмот и го проповедаше Евангелието, пристапија првосвештениците и книжниците со старешините
2. и Му рекоа, велејќи: „Кажи ни, со каква власт го вршиш тоа, или кој е тој што Ти ја дал таа власт?“
3. А Тој им одговори и рече: „Ќе ве прашам и јас еден збор, и кажете ми:
4. Дали крштевањето Јованово беше од небото, или од луѓето?“
5. А тие почнаа да размислуваат и да си зборуваат меѓу себе: „Ако кажеме – од небото, ќе рече – Зошто не му поверувавте?
6. Ако, пак, речеме – од луѓето, тогаш сиот народ ќе нѐ каменува, бидејќи е уверен дека Јован беше пророк.“
7. Затоа одговорија: „Не знаеме од каде е.“
8. Исус им рече: „Ниту Јас нема да ви кажам со каква власт го вршам тоа.“
9. И почна да му ја раскажува на народот оваа парабола: „Еден човек насади лозје и го предаде на лозари, па си замина на подолго време.
10. А во свое време испрати кај лозарите еден слуга за да му дадат од родот на лозјето; но лозарите го натепаа и го пуштија празен.
11. И прати повторно друг слуга: но тие и него го натепаа и го посрамија, па го испратија празен.
12. Испрати и трет, а тие и него го ранија и го избркаа.
13. Тогаш господарот на лозјето рече: ‚Што да направам? Ќе го испратам својот возљубен син, можеби кога ќе го видат, ќе се засрамат.‘
14. Но лозарите, штом го видоа, си размислуваа меѓу себе, велејќи: ‚Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и нам да ни остане наследството!‘
15. И кога го изведоа надвор од лозјето, го убија. Што ќе им направи, пак, господарот на лозјето?
16. Ќе дојде и ќе ги погуби овие лозари, а лозјето ќе го предаде на други.“ А оние што слушаа, рекоа: „Да не даде Бог!“
17. Но Тој, кога ги погледна, им рече: „Што значи тогаш напишаното: ‚Каменот што го отфрлија ѕидарите, стана камен темелник‘.
18. Секој што ќе падне врз тој камен, ќе се разбие; а врз кого тој ќе падне, ќе го здроби.“
19. И во тој час првосвештениците и книжниците сакаа да стават рака на Него, но се плашеа од народот; зашто сфатија дека за нив ја кажа оваа парабола.
20. И дебнејќи Го, испратија и лукави луѓе, кои се преправаа дека се праведни, за да Го фатат во некој збор и да можат да Го предадат на началството и на власта управникова.
21. И Го прашаа, велејќи: „Учителе, знаеме дека право зборуваш и учиш, и не гледаш кој е кој, туку вистински поучуваш за патот Божји;
22. Позволено ли ни е да му даваме данок на царот или не?“
23. А Тој го разбра нивното лукавство и им рече: „Зошто Ме искушувате?
24. Покажете ми еден денариј: Чија слика и натпис стои таму?“ Тие одговорија: „На царот.“
25. Па им рече: „Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога!“
26. И не можеа да фатат нешто во Неговите зборови пред народот, туку само се зачудија на одговорот Негов и замолкнаа.
27. Тогаш пристапија некои од садукеите, што тврдат дека нема воскресение, па Го прашаа,
28. велејќи: „Учителе, Мојсеј ни напиша: Ако некому умре брат, кој имал жена и умрел бездетен, брат му да ја земе жената и да го подигне потомството на својот брат.
29. Си беа седум браќа. Првиот ја зеде жената и умре без деца.
30. Жената ја зеде вториот, но и тој умре без деца.
31. Потоа ја зеде и третиот, а така исто и сите седуммина не оставија деца и умреа.
32. По сите нив, умре и жената.
33. При воскресението, пак, на кого од нив таа ќе му биде жена, бидејќи седуммина ја имаа за жена?“
34. Им одговори Исус и рече: „Синовите од овој свет се женат и мажат;
35. но оние што ќе бидат удостоени да го добијат оној свет и воскресението од мртвите, ниту ќе се женат, ниту ќе се мажат;
36. всушност, тие веќе не можат да умрат, затоа што се како ангели, а бидејќи се синови на воскресението, тие се синови Божји.
37. А дека мртвите ќе воскреснат, тоа го покажа и Мојсеј кај капината, кога Го нарече Господ – Бог Авраамов, Бог Исаков и Бог Јаковов.
38. А Бог не е Бог на мртвите, туку на живите, зашто во Него се сите живи.“
39. А некои од книжниците одговорија и рекоа: „Учителе, добро рече!“
40. И повеќе не се осмелуваа за ништо да Го прашаат. А тој им рече:
41. „Како, пак, велат дека Христос е син Давидов?
42. Та и самиот Давид вели во Книгата на псалмите: ‚Му рече Господ на Мојот Господ: седи од Мојата десна страна,
43. додека не ги положам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои!‘
44. Значи Давид Го нарекува Господ. Па како тогаш може да му биде син?“
45. И додека сиот народ слушаше, Тој им рече на учениците Свои:
46. „Чувајте се од книжниците што милуваат да одат во долги облеки и сакаат поздрави по пазариштата, предни места во синагогите и да се први на гозбите;
47. што ги подјадуваат домовите на вдовиците и лицемерно долго се молат. Тие ќе добијат потешка пресуда.“