12. па рече: „Еден благородник заминуваше во далечна земја да прими царска власт за себе и потоа да се врати.
13. Тогаш ги повика своите десет слуги, им даде десет мини и им рече: ‚Тргувајте со нив, додека да се вратам!‘
14. Но граѓаните го мразеа и испратија по него пратеници, велејќи: ‚Нејќеме тој да царува над нас.‘
15. А кога се врати, по примањето на царската власт, нареди да ги повикаат оние слуги, на кои им ги беше дал парите, за да види, кој колку спечалил.
16. Дојде првиот и му рече: ‚Господаре, твојата мина заработи десет мини.‘
17. И му рече: ‚Добро, верен слуго; во мала работа беше верен, еве ти власт над десет градови.‘
18. Дојде вториот и рече: ‚Господаре, твојата мина заработи пет мини.‘
19. А тој и нему му рече: ‚И ти биди – над пет градови.‘
20. И друг дојде, велејќи: ‚Господаре, еве ти ја твојата мина, што ја чував заврзана в крпа,
21. зашто се плашев од тебе, бидејќи си строг човек: земаш од каде што не си оставил и жнееш, каде што не си сеел.‘
22. А тој му рече: ‚Со твојата уста ќе ти судам, лукав слуго; ти знаеш дека сум строг човек: земам од каде што не сум оставил и жнеам, каде што не сум сеел;
23. тогаш, зошто не ги даде моите пари кај трговците, та кога ќе се вратам, да си ги соберам сосе добивка?‘