1. Еднаш беше Тој на едно место и се молеше. Кога престана, еден од Неговите ученици Му рече: „Господи, научи нѐ да се молиме, како што ги научи Јован учениците свои.“
2. А Тој им рече: „Кога се молите, говорете: ‚Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое; да дојде царството Твое, да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата,
3. лебот наш насушен давај ни го секој ден;
4. и прости ни ги нашите гревови, зашто и ние самите му ги проштеваме на секој наш должник; и не воведувај нѐ во искушение, но избави нѐ од лукавиот!‘“
5. И им рече: „Ако некој од вас има пријател и отиде при него на полноќ, па му каже: ‚Пријателе, дај ми на заем три леба;
6. зашто ми дојде еден пријател од пат и немам што да му принесам.‘
7. И ако оној одвнатре му одговори и рече: ‚Не ме обеспокојувај; портата е веќе затворена и децата се со мене во постела; не можам да станам да ти дадам‘,
8. ви велам дека, макар и да не стане да му даде затоа што му е пријател, сепак ќе стане заради неговата настојчивост и ќе му даде колку што му треба.
9. И Јас ви велам: Молете и ќе ви се даде; барајте и ќе најдете; чукајте и ќе ви се отвори.
10. Зашто секој што моли – добива, а кој бара – наоѓа, и на оној што чука – ќе му се отвори.
11. И кој татко меѓу вас, ако синот му побара леб, ќе му даде камен? Или ако побара риба, ќе му даде змија место риба?
12. Или, ако побара јајце, ќе му даде скорпија?
13. Па така, значи, ако вие, кои сте лоши, умеете да им давате добри дарови на чедата свои, колку повеќе небесниот Отец ќе им даде Дух Свети на оние што Му бараат?“
14. Еднаш истера Тој еден демон, кој беше нем, и кога демонот излезе, немиот проговори; и народот се восхити.
15. Тогаш некои од нив рекоа: „Тој ги изгонува демоните преку Велзевул, началникот на демоните.“
16. А други, искушувајќи Го, Му бараа знак од небото.
17. Но Тој, знаејќи ги нивните помисли им рече: „Секое царство ако е поделено само против себе, запустува, и дом кој е поделен сам против себе, пропаѓа.
18. И, ако и сатаната се поделил сам против себе, како ќе се одржи царството негово? Зашто велите дека Јас со Велзевул ги истерувам злите духови.
19. И, ако Јас, пак, со Велзевул ги истерувам злите духови, тогаш синовите ваши со кого ги истеруваат? Затоа, тие ќе ви бидат судии.
20. Ако Јас, пак, со прст Божји ги изгонувам демоните, тоа значи дека до вас дошло царството Божјо.
21. Кога силен, вооружен човек, го чува својот двор, тогаш имотот негов е во безопасност.
22. Но, кога ќе дојде некој посилен од него и го надвладее, тој ќе му го земе сето оружје негово, на кое се надевал, и ограбеното од него ќе го раздаде.
23. Кој не е со Мене, тој е против Мене; и кој не собира со Мене, тој растура.
24. Кога нечист дух ќе излезе од човека, тој оди преку безводни места и бара спокојство; и не наоѓајќи, вели: ‚Ќе се вратам во домот свој, од каде што излегов.‘
25. Па, штом дојде, го наоѓа изметен и среден.
26. Тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и кога ќе влезат, живеат таму; и последната состојба на тој човек ќе му биде полоша од првата.“
27. И додека го зборуваше тоа, една жена извика од народот и Му рече: „Блажена е утробата што Те носела, и градите од кои си се хранел!“
28. А Тој рече: „Навистина, блажени се оние што го слушаат словото Божјо и го чуваат.“
29. А на народот, што се собираше, почна да му зборува: „Овој род е зол род; бара знак, но нема да му се даде знак, освен знакот на пророкот Јона;
30. зашто, како што Јона беше знак за Ниневјаните, така и Синот Човечки ќе биде за овој род.
31. Јужната царица ќе стане на Судот со луѓето од овој род и ќе ги осуди, зашто таа дојде од крајот на земјата да ја чуе мудроста на Соломон; а ете, тука е поголем од Соломон.
32. И Ниневјаните ќе станат на Судот со овој род и ќе го осудат, зашто тие се покајаа на проповедта на Јона; а ете, тука е поголем од Јона.
33. Никој, пак, не става запалено светило на сокриено место, ниту под поклопец, туку на свеќник, за да можат да ја гледаат светлината оние што влегуваат.
34. Твоето око е светило на твоето тело. Ако твоето око е здраво, и целото твое тело ќе биде светло; а ако биде лошо, и твоето тело ќе биде темно;
35. затоа внимавај светлината што е во тебе да не е темнина.
36. Ако, пак, целото твое тело е светло и нема ниеден темен дел, тогаш тоа ќе биде така светло, како кога светило те осветлува со својот сјај.“
37. И кога зборуваше Тој, еден фарисеј Го помоли да руча кај Него. Тој влезе и седна на трпеза.
38. И фарисејот се зачуди кога виде дека Тој не си ги изми рацете пред јадење.
39. Но Господ му рече: „Ете, вие фарисеите ја миете чашата и чинијата однадвор, а внатрешноста ви е полна со грабеж и лукавство.
40. Безумници! Оној што го направи надворешното, нели е истиот тој што го направи и внатрешното?
41. Но, давајте милостина од она што е внатре, тогаш сѐ ќе ви биде чисто.
42. Но тешко вам, фарисеи, зашто давате десеток од нане и рута, и од секаков зеленчук, а ги занемарувате правдата и љубовта Божја; ова требаше да го правите, но и она да не го пропуштите.
43. Тешко вам, фарисеи! Зашто сакате да сте на првите места во синагогите и да ве поздравуваат по плоштадите!
44. Тешко вам, книжници и фарисеи, лицемери, зашто сте како сокриени гробови, преку кои луѓето одат, а не ги знаат.“
45. Одговори некој од закониците и Му рече: „Учителе, кога го говориш тоа, Ти и нас нѐ навредуваш.“
46. Но Тој рече: „Тешко вам, законици, што ги товарите луѓето со товари што не можат да ги поднесат, а вие сами ни со еден прст не се допирате до тие товари.
47. Тешко вам, што им ѕидате гробници на пророците, а нив ги убија вашите татковци;
48. Вие со тоа сведочите за делата на своите татковци и ги одобрувате, бидејќи тие ги убија, а вие им ѕидате гробници.
49. Затоа и мудроста Божја рече: ‚Ќе им пратам пророци и апостоли, и од нив едните ќе ги убијат, а другите ќе ги прогонат‘;
50. за да се побара од овој род крвта на сите пророци, пролеана од постанокот на светот;
51. од крвта на Авел па сѐ до крвта на Захарија, кој е убиен меѓу жртвеникот и храмот. Да, ви велам, ќе се побара од овој род.
52. Тешко вам, законици, зашто го зедовте клучот на познанието; сами не влеговте, а и на оние што сакат да влезат им попречивте.“
53. А кога го зборуваше тоа, книжниците и фарисеите почнаа жестоко да Го напаѓаат и да навалуваат со разни прашања;
54. Го демнеа, сакајќи да уловат нешто од Неговата уста за да Го обвинат.