18. зашто петмина мажи си имала и овој, што го имаш сега, не ти е маж; право рече.“
19. Жената Му одговори: „Господи, гледам дека си Ти пророк!
20. Нашите татковци се поклонуваа на оваа планина, а вие велите дека во Ерусалим е местото каде што треба да се поклонуваме.“
21. Исус ѝ рече: „Жено, верувај Ми дека доаѓа време кога ниту на оваа планина, ниту во Ерусалим не ќе се поклонувате на Отецот.
22. Вие му се поклонувате на она што не го знаете, а ние се поклонуваме на она што го знаеме; зашто спасението е од Јудејците.
23. Но иде време и веќе дошло кога вистинските поклоници ќе Му се поклонуваат на Отецот во дух и вистина, зашто Отецот сака такви да бидат оние кои Му се поклонуваат.
24. Бог е Дух и оние што Му се поклонуваат, треба да се поклонуваат во дух и вистина.“
25. Жената Му рече: „Знам дека ќе дојде Месија, наречен Христос; кога ќе дојде Тој, сѐ ќе ни каже.“
26. А Исус ѝ рече: „Јас сум, Кој зборува со тебе.“
27. И тогаш дојдоа учениците Негови и се зачудија дека говореше со жена; но ниеден не Му рече: „Што сакаш?“ или: „Зошто зборуваш со неа?“
28. А жената ја остави својата стомна и отиде в град и им рече на луѓето:
29. „Дојдете, видете Го човекот Кој ми кажа сѐ што сум направила. Да не е Тој Христос?“
30. Тогаш тие излегоа од градот и тргнаа кон Него.
31. Во тоа време, пак, учениците Го молеа, велејќи: „Рави, јади!“
32. Но Тој им рече: „Јас имам храна за јадење, што вие не ја знаете.“
33. Тогаш учениците си проговорија меѓу себе: „Да не Му донел некој да јаде?“
34. А Исус им рече: „Мојата храна е да ја исполнувам волјата на Оној Кој Ме пратил и да го извршам Неговото дело.