1. Еден ден Петар и Јован заедно отидоа во храмот во деветтиот час, часот за молитва.
2. Таму имаше еден човек, сакат уште од раѓање. Него го носеа секој ден и го поставуваа пред портата на храмот наречена Красна, за да проси милостина од оние што влегуваа во храмот.
3. Тој, кога ги здогледа Петар и Јован кои сакаа да влезат во храмот, запроси милостина и од нив.
4. А Петар, заедно со Јован, го впери кон него погледот и му рече: „Погледни во нас!“
5. И тој ги гледаше внимателно, очекувајќи да добие нешто од нив.
6. Но Петар рече: „Сребро и злато јас немам, а што имам, тоа ти давам: во името на Исус Христос од Назарет стани и оди!“
7. И само што го фати за десната рака, го исправи, а нему веднаш му се зацврснаа стапалата и глуждовите;
8. па скокна, се исправи и почна да оди. Тогаш влезе во храмот заедно со нив скокајќи и фалејќи Го Бога.
9. И сиот народ го гледаше како оди и како Го слави Бога.
10. Луѓето го познаа дека тој беше оној истиот што седеше пред портата на храмот наречена Красна, поради милостина; и беа полни со восхит и вчудоневиденост за она што се случи.
11. И бидејќи оздравениот сакат човек цврсто се држеше за Петар и Јован, кон нив дотрча вчудовиден сиот народ во тремот, наречен Соломонов.
12. А Петар, штом го виде тоа, му рече на народот: „Луѓе Израилци, што се чудите на ова, и што сте се загледале во нас, како со своја сила или побожност да направивме овој да прооди?