1. Покрај брегот на Галилејското Езеро, Исус уште еднаш почна да го поучува народот. Се беше собрал толку многу народ, што Тој мораше да се качи на едно рибарско бротче и оттаму да му зборува на народот кој стоеше на брегот.
2. За многу работи ги учеше, користејќи се со споредби. Во една од нив им упати ваква порака:
3. „Слушајте го ова: Еден сејач излезе да сее на својата нива.
4. Сеејќи така, дел од семето падна на тврда почва, покрај патот; долетаа птици и го исколваа.
5. Друг дел од семето падна на каменеста почва, каде што имаше малку земја и тоа брзо никна, бидејќи земјата беше плитка.
6. Но штом опече сонцето, стебленцата свенаа и се исушија, бидејќи немаа доволно длабоки корени за да ги одржат во живот.
7. Трет дел од семето падна меѓу трње. Кога пораснаа трњето - ги задушија стебленцата и тие не донесоа никаков род.
8. Конечно, дел од семето падна на плодна почва каде што изникна, порасна и донесе род: едно стебло роди триесет, друго шеесет, а трето - сто зрна.“
9. Потоа Исус заклучи: „Ако имате уши - слушајте внимателно!“
10. Кога Исус беше насамо со Своите дванаесет апостоли и со уште некои следбеници, тие Го прашаа за причината поради која Тој се служи со споредби.
11. Тој им одговори: „Вам ви е објавена тајната за Божјото царство, но на другите луѓе им зборувам преку споредби,
12. бидејќи тие, имајќи очи - не гледаат, имајќи уши - не слушаат, ниту пак се трудат да разберат, па да се обратат кон Бог и Тој да им прости.“
13. Потоа Исус им рече: „Ако не ја разберете оваа споредба, не ќе можете да ги разберете другите.
14. Тоа што сејачот го сее е Божјата порака.
15. Тврдата почва, покрај патот, ги претставува луѓето што ќе ја чујат пораката, но веднаш доаѓа Сатаната и им ја одзема од срцето.
16. Каменестата почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака и веднаш со задоволство ја прифаќаат.
17. Но таа во нив не се закоренува и тие остануваат верници само кратко време: штом ќе надојдат неволи или прогонства поради верата во Божјата порака, тие веднаш потклекнуваат.
18. Трнливата почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака,
19. но прекумерните грижи за работи од овој земен живот и желбата да се збогатат и да имаат сe и сешто ги заведуваат и ја задушуваат пораката во нив; така таа останува без плод.
20. Плодната почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака, ја прифаќаат и донесуваат род: едни триесеткратен, други шеесеткратен, трети стократен.“
21. Продолжувајќи, Исус им рече: „Зар свеќа се пали за да се покрие со капак или пак да се стави под кревет!? Зар не се пали за да се стави на свеќник?
22. Нема ништо скриено што нема да излезе на виделина. Нема тајно дело што нема да се дознае.
23. Ако имате уши - слушајте внимателно!
24. Слушајте внимателно: со каква мера мерите, со таква ќе ви се мери и ќе ви се додаде!
25. На тој што има нешто, ќе му се додаде уште; на тој што нема, ќе му се одземе и она малку што го има!“
26. Во продолжение, Исус рече: „Божјото царство може да се спореди со семе што човек го посева на својата нива.
27. Потоа, тој ноќе спие, а дење излегува. За тоа време семето никнува и расте, иако тој не го разбира тоа.
28. Самата земја го произведува плодот: најпрво стебло, потоа клас и на крајот зрна.
29. Штом плодот ќе созрее, доаѓа жетвата и сејачот го жнее.“
30. „Како да го опишеме Божјото царство? Со што да го споредиме?“ - продолжи Исус.
31. „Тоа може да се спореди со посеано синапово зрно: иако тоа е најмало од сите семиња,
32. кога ќе се посее, израснува поголемо од сите градинарски растенија и се разгранува, така што под неговите гранки и птиците си свиваат гнезда!“
33. Користејќи се и со многу други, слични споредби, Исус му ја изложуваше на народот Својата порака, на разбирлив начин за нив.
34. Ништо не им кажуваше без да се користи со споредби. А кога беше насамо со Своите ученици, ним им објаснуваше сe.
35. Таа вечер, Исус им рече на Своите ученици: „Ајде да преминеме на другата страна од езероно!“
36. Тие го отпуштија народот и испловија со бротчето во кое седеше Исус. Ги придружуваа и други бротчиња.
37. Одненадеж, голема бура го зафати езерото. Силни бранови удираа во бротчето и тоа беше во опасност да потоне.
38. Исус беше на задниот дел од бротчето и спиеше на перница. Учениците Го разбудија, викајќи: „Учителе, зар не ти е грижа што ќе загинеме!?“
39. Исус се разбуди и им заповеда на ветрот и на брановите: „Смирете се!“ Ветрот запре и настапи длабока тишина.
40. Потоа Исус им се обрати на учениците: „Зошто се исплашивте? Зар немате вера?“
41. А тие беа толку исплашени, што еден на друг си говореа: „Кој ќе е овој Човек кому и ветровите и брановите Му се покоруваат!?“