8. За Левиј рече: „Дај му ги на Левиј Твоите Урими и Твоите Тумими на човекот на милоста Своја, кого го испита во Маса, со кого се препираше при Меривските Води.
9. За својот татко и за мајката тој рече: ‘Не ги видов!’ Не ги познава своите браќа, ниту се обрнува на своите деца, зашто тој го исполнуваше и го пазеше Твојот Завет.
10. Тој го учи Јакова на Твоите одредби и Израел на Твојот Закон. Тој става темјан пред Тебе и Ти положува паленица на жртвеникот.
11. О Господи, благослови му ја силата, прими го милостиво делото на неговите раце. Скрши ги бедрата на неговите непријатели; неговите мразачи веќе нека не станат.”
12. За Венијамин рече: „Тој е Господов љубимец и секогаш почива во мир. Сèвишниот го штити во сите негови денови, живее меѓу Неговите рамена.”
13. За Јосифа рече: „Господ му ја благослови земјата; неговото е најдобро од она што го дава небеската роса и што се крие долу во бездните!
14. Најдоброто од она што го дава сонцето и што носи младата месечина,
15. првините од древните планини и најдоброто од вечните брегови,
16. најдобриот род на земјата и сè што е на неа, и милоста на Оној, Кој се јави во капината. Сè тоа нека дојде на Јосифовата глава, на темето посветено меѓу сите браќа!
17. Тој е величествен како првенецот на јунецот, роговите му се биволски рогови, со нив тој ги боде народите сè до земните краишта. Такви се мноштвата на Ефрем, такви се илјадниците на Манасиј.”
18. За Завулон рече: „Среќен да си, Завулоне, во походите, и ти, Исахаре, во своите шатори!
19. На гората каде доаѓаат повиканите народи, тие принесуваат законска жртва, зашто копнеат за богатството на морето и за сокровиштата скриени во песокот.”
20. За Гад рече: „Нека биде благословен кој ќе го рашири Гад! Тој почива како лавица, откако ја раскина мишката и главата.
21. Тогаш си ги додели првините за себе зашто забележа дека му е запазен главатарскиот дел. Тој дојде на челото на својот народ ја изврши Господовата правда и Неговите одлуки со Израел.”
22. За Дан рече: „Дан е лавче што скока од Васан.”