4. Скитаа низ пустината, во пуста осаменост, не наоѓајќи пат до населен град.
5. Беа гладни, изморени од жед, душата истоштена во нив.
6. Тогаш извикаа на Господа во својата тешкотија, и Тој ги избави од сите неволји.
7. Ги поведе по правиот пат, за да стигнат до населен град.
8. Нека Го слават Господа за Неговата милост, за Неговите чудеса кон човечките синови,
9. зашто Тој ја насити гладната душа, Тој ја наполни со добрина изгладнетата душа.
10. Седеа во мрак и во темнина, оковани со беда и со железо,
11. зашто и се противеа на Божјата беседа и го презреа наумот на Сèвишниот.