19. Ти ја создаде месечината, за да ги означува времињата, и сонцето знае каде треба да зајде.
20. Кога ја распростираш темнината и ноќта се спушта, тогаш низ неа скришно шетаат горските животни.
21. Лавчињата рикаат по плен и бараат храна од Бога.
22. Штом сонцето ќе огрее, ги снемува и легнуваат во своите легла.
23. Тогаш човекот излегува на дневна работа, и на труд до вечерта.
24. Колку се бројни Твоите дела, о Господи! со мудрост направи сè: земјата е полна со Твои созданија.
25. Ене го големото и широко море, низ него се движат безбројни лазачи, мали и големи животни.
26. Оттаму поминуваат кораби, морското чудовиште, што го создаде да се игра во него.
27. И сите овие чекаат на Тебе, за да ги нахраниш на време.
28. Ако им даваш, тогаш собираат. Ако ја отвориш раката, се наситуваат со блага.
29. Скриеш ли го Своето лице, тогаш се растажуваат; ако им го одземеш здивот, умираат и пак се враќаат во прав.
30. Го испраќаш Својот Дух, пак се создаваат, и така го обновуваш лицето на земјата.
31. Нека трае довека Господовата слава: нека се радува Господ во Своите дела!
32. Тој ја погледна земјата, и таа се стресе, кога ги допира планините, тие се задимуваат.