1. И видов: има уште едно зло под сонцето, и тешко ги притиска луѓето:
2. некому Бог му доделува богатство и имот и почести, па има сè што му сака душата. Но не му доделува тоа и да го јаде, туку ужива туѓинецот. Тоа е суета и тешко страдање.
3. И велам: подобро е недоносено дете, од оној кој би родил сто деца и би живеел многу години, а самиот не би уживал во благото и не би имал погребение;
4. зашто недоносеното дојде напразно и отиде во темнина, и името му е покриено со темнина;
5. сонцето ниту го виде ниту го созна - а поспокојно е од оној.
6. Па кога би живеел таков живот и две илјади години, а не би уживал во своето благо, зар не заминуваат двата еднакво на исто место?
7. Човекот се труди само за да јаде, а неговата душа никогаш не се наситува.
8. Зашто во што е мудрецот подобар од безумниот, и што да се рече за бедниот кој умее да се однесува пред луѓето?
9. Подобро е да се види со очите отколку да се скита со желби. И тоа е суета и тежина на духот.