12. Не веруваа земните цареви ни вкупното население на земјата дека угнетувачот и непријателот ќе влезат низ ерусалимската врата.
13. Заради гревот на своите пророци, заради беззаконието на свештениците, кои сред градот ја пролеваа крвта на праведниците!
14. Бладаа како слепи по улиците, извалкани со крв, та никој не смееше да се допре до нивната облека.
15. Отстапете нечисти! - им викаат. Отстапете! Не допирајте се!” И тие си заминаа смутени; а меѓу народот говореа: „Подобро е да ги нема! „
16. Господовото лице ги распрсна, Тој веќе не ги гледаше. Не ги почитуваат веќе свештениците, не ги сожалуваат старците.
17. Очите веќе ни потемнеа, чекајќи помош но напразно! од нашите стражарници, гледајќи во далечина, го чекавме народот, кој не можеше да нè спаси.
18. Не дебнат при чекорите за да не одиме по своите раскрсници. Ни се ближи крајот, ни се исполнија деновите, доаѓа нашиот крај.
19. Нашите гонители беа побрзи од орлите на небото; нè гонеа во планината, нè пречекуваа во заседа во пустината.
20. Нашиот животен здив, Господовиот помазамик, падна во нивните јами - тој за кого што зборувавме: „Во неговата сенка ќе живееме меѓу народите.”
21. Радувај се и весели се, Едомска ќерко, Ти, која што живееш во земјата Уз! Чашата ќе дојде и до тебе, ќе се испијаниш и ќе се разголиш.