18. Реков: дотраја мојата сила и надежта, која ми доаѓа од Господа.
19. Спомни си за мојата беда и страдањата, за пелинот и за отровот!
20. Непрекратно мисли на тоа и се суши душата во мене.
21. Тоа го носам во срцето и затоа се надевам.
22. Заради Господовите добрини не сме уништени, Неговите милости никогаш не престануваат.
23. Тие се нови секое утро: Твојата верност е голема!
24. „Господ е мој дел,” ми вели душата, и затоа се надевам во Него.”