2. Слушајте, слушајте добро што ќе ви речам, доделете ми барем таква утеха;
3. истрпете јас да речам еден збор, кога ќе завршам, тогаш потсмевајте се слободно.
4. Зар мојот збор е кон човек? Како тогаш да не бидам малодушен?
5. Погледнете на мене: ужас ќе ве опфати, со раката ќе ја засолнете својата уста;
6. штом наумам за тоа, се исплашувам и самиот, и трпки го обземаат сето мое тело.
7. Зошто нечесните остануваат во живот и колку се постари, толку посилни стануваат?
8. Нивните деца напредуваат со нив, а нивните внуци се множат пред нивните очи.
9. Никаков страв не ги мори нивните куќи и Божјата прачка ги остава на мир.
10. Нивните бикови оплодуваат, не напразно, нивните крави се отелуваат и не пометнуваат.
11. Нивните деца скокаат слободно како јагниња, нивните синови играат весело.
12. Тие пеат покрај музиката на харфа и тапани и се веселат покрај звуците на свирката.
13. Ги завршуваат своите денови во среќа тие слегуваат спокојно во Подземјето.
14. А Му зборуваа на Бога: „Остави нè,” не сакаме да знаеме за Твоите патишта!
15. Па кој е Сèдржителот, да Му служиме и каква ни е ползата да Го призовуваме?”
16. Зар не ја имаа својата среќа во раката, иако тие не држеа до Него?