5. Кој му се потсмевнува на сиромашниот, Му се потсмевнува на неговиот Создател, и кој се радува на несреќата, не останува без казна.
6. Внучињата се венец на старците, а синовите се слава на нивните татковци.
7. Не му прилега на лудиот возвишена беседа, а уште помалку на началникот лажливи усни.
8. Подарокот е драгоцен камен во очите на оној што го дава: каде и да се заврти, успева.
9. Кој го прикрива престапот, бара љубов, а кој шири клеветнички гласови, ги скарува и најинтимните пријателите.
10. Изобличувањето го притиска разумниот повеќе, отколку сто удари безумниот.
11. Лошиот човек оди сам по злото, но жесток гласник се испраќа против него.
12. Подобро е да нагазиш на мечка, чии мечиња се грабнати, отколку на безумник во неговата лудост.
13. Кој враќа зло за добро, не ќе ја отстрани несреќата од својот дом.
14. Започнувањето на караница е исто како да се пушти поплава, и затоа пред да избувне караница оддалечи се!
15. Кој го оправдува виновникот и кој го осудува правиот, двајцата Му се омразени на Господа.
16. Зошто е богатството во рацете на безумникот за да купи мудрост со нив, кога нема разум!?
17. Пријателот љуби во секое време, а во неволја станува и брат.
18. Неразумниот човек дава рака и емчи пред својот ближен.
19. Гревот го љуби кој ја љуби препирката, и кој ја издига високо својата врата, бара пропаст.
20. Опакиот во срцето не наоѓа добро, и кому јазикот му е лош, западнува во несреќа.
21. Кој ќе роди безумник, на тага му е; а не е весел ни таткото на лудиот.
22. Веселото срце е одличен лек, а невеселиот дух ги суши коските.
23. Нечесниот прима подарок од под пазуви, за да ги искриви патиштата на правдата.