15. Сине мој, не оди со нив на пат, тргни ја ногата од нивните патеки,
16. зашто кон зло трчаат со своите нозе и итаат да пролеваат крв.
17. Зашто напразно е да се оптегнува мрежа, пред очите на сите птици.
18. А тие ја дебнат сопствената крв, поставуваат заседа за своите души.
19. Такви се патиштата на сите лакоми за пари, на завладеаните од нив им го одзема животот.
20. Премудроста извикува гласно на улица, го подига својот глас на плоштадите;
21. проповеда по бучни агли, при отворените градски врати, ги говори своите зборови:
22. „До кога, вие глупави, ќе ја љубите глупоста, и до кога на потсмевачите ќе им биде мило потсмевањето, и до кога безумниците ќе го мразат знаењето?
23. Послушајте ја мојата опомена! Ете, го излевам својот дух пред вас, сакам да ве поучам со свои зборови.
24. Колку ве повикував, а вие одбивавте; ја испружував раката, но никој не ја забележа;
25. туку го отфрливте секој мој совет и не ги послушавте моите опомени.
26. Затоа и јас ќе се смеам на вашата пропаст, ќе се потсмевам кога ќе ве снајде тешкотија;
27. кога стравот ќе навали врз вас како невреме и кога пропаста ќе ве грабне како виор, кога ќе се навалат врз вас неволјата и маката.
28. Тогаш ќе ме викате, но јас нема да одговарам; ќе ме барате, но нема да ме најдете.
29. Зашто го мразеа знаењето и не го избраа Господовиот страв,