10. Суетниот град е разурнат, затворен е влезот во сите куќи.
11. Плач по улиците заради виното, ја снема секоја веселба, радоста е протерана од земјата.
12. Само пустота остана во градот, со тресок се скршени вратите;
13. зашто така се збиднува на земјата, меѓу народите, како кога ќе се соберат маслинките, или кога се дособира грозјето по гроздоберот.
14. Тие го креваат гласот, воскликнуваат од радост; го возвишуваат од морето Господовото величие.
15. Тие го слават Господовото Име на исток, го слават морските острови името на Господа, Израелевиот Бог.
16. Од крајот на земјата ја слушаме песната: „Слава на Праведникот!” Но јас велам: „Пропаднав! Пропаднав! Тешко мене! Вероломците се изневерија со неверство, вероломците се изневерија.”
17. Страв, јама, стапица, за тебе, жителу на земјата: