14. Како можете да речете: ‘Ние сме јунаци, храбри воини.’
15. Запустувачот на Моав се нафрли врз него; цветот на неговата младост слегува во кланиците, зборува Царот, Господ над Восјките Нему Му е Име.
16. Наближува Моавовата пропаст, брза неговата гибел.
17. Жалете го, сите негови соседи, и сите кои што го знаете неговото име. Речете: ‘Како ли се скрши цврстата палка, величественото жезло!’
18. Слези од својата слава, седи во кал, жителке, девонска ќерко! Зашто запустувачот на Моав се нафрли врз тебе, ги разурна сите твои тврдини.
19. Застани на патот и набљудувај, о жителу на Ароир! Прашај ги бегалците и преживеаните, прашај ги: ‘Што се случи тоа?’
20. Моав се срами, зашто е скршен. Плачете, липајте! Известете во Арнон дека Моав е запустен.
21. Судот стигна над Висорамнината и над Олон, Јаса и Мифат,
22. над Девон, Нево, Вет Девлатаим,
23. Киријатаим, Вет Гамул, Вет Моен,
24. Кериот, Восор и над сите градови на Моавската Земја, далечните и блиските.
25. Рогот на Моав му е здробен, раката му е скршена.