17. „Далеку од мене да направам така! - одговори. - Туку, мој роб ќе биде оној, кај кого е најдена чашата, а вие другите одете си мирно при својот татко!”
18. Тогаш Јуда му се приближи и рече: „Господару мој, те молам, дозволи му на својот слуга да му каже збор, на ушите на својот господар, и твојот гнев нека не се разлева на твојот слуга; па ти си рамен на фараонот.
19. Мојот господар ги праша своите слуги: „Имате ли татко или уште некој брат?”
20. Му одговоривме на својот господар: „Имаме стар татко; тој има уште еден син, роден во неговата старост, тој е најмлад, неговиот брат умре, така што тој остана единствен од својата мајка. Неговиот татко го љуби особено.”
21. Потоа им рече на своите слуги: ‘Доведете ми го ваму, за да го видат моите очи!’
22. А ние му одговоривме на својот господар: ‘Детето не може да го остави таткото; кога би го оставил, таткото би умрел.’
23. Но ти им рече на своите слуги: ‘Ако вашиот најмлад брат не дојде со вас ваму, нема повеќе да го видите лицето мое.’
24. Кога се вративме при твојот слуга, мојот татко, му ги кажавме зборовите на мојот господар.
25. Нашиот татко ни рече: ‘Одете пак и набавете ни малку храна!’
26. Му одговоривме: ‘Не можеме таму, само ако тргне со нас нашиот најмлад брат, ќе слеземе, зашто не смееме пред оној човек, ако нашиот најмлад брат не биде со нас.’
27. Твојот слуга, татко ми, ни одговори: ‘Како што знаете, мојата жена ми роди два сина.