23. Не знаеја дека Јосиф ги разбира, зашто зборуваа со него преку преведувач.
24. Тој се оддалечи од нив и заплака. Пак се врати и разговараше со нив. И го одвои Симеона од нив и нареди да биде врзан пред нивни очи.
25. А Јосиф заповеда да им ги наполнат вреќите со жито; секому да му ги стават сребрениците во вреќата и да им дадат храна за по пат. Така им сторија.
26. Тие го натоварија житото на своите ослиња и тргнаа оттаму.
27. Кога еден од нив ја отвори, во преноќиштето, својата вреќа, за да го нахрани ослето, ги виде своите сребреници одозгора во вреќата.
28. „Моето сребро ми е вратено! - им извика на браќата. - Еве го во мојата вреќа!” Срцето затрепери во нив. Се загледаа уплашени и рекоа: „Што ни го стори ова Бог?”
29. Откако дојдоа при својот татко Јаков, во Ханаанската Земја, му кажаа што им се случи.
30. „Човекот, кој е господар на онаа земја - рекоа - ни зборуваше остро и нè обвини како согледувачи.
31. ‘Чесни луѓе сме - му рековме - и никогаш не сме биле извидници.
32. Бевме дванаесет браќа, синови на ист татко, но едниот веќе го нема, додека најмладиот се наоѓа сега со нашиот татко во Ханаанската Земја.’