1. Кога Јаков чу дека има жито во Египет, им рече на своите синови: „Зошто гледате еден во друг!
2. Чув дека има жито во Египет! Отидете долу и набавете ни го оттаму, за да останеме во живот и да не изумреме.”
3. Така десетте Јосифови браќа слегоа да набават жито во Египет.
4. Јаков не го испрати со другите Венијамина, вистинскиот Јосифов брат. Велеше: „Да не му се случи некаква несреќа.”
5. Меѓу оние кои одеа да набават жито, зашто владееше глад во Ханаанската Земја, беа и Израелевите синови.
6. Јосиф беше управител во земјата; тој му продаваше жито на сиот народ на земјата. Така и Јосифовите браќа дојдоа и му се поклонија со лицето до земјата.
7. Јосиф ги препозна браќата, штом ги здогледа, но се однесуваше кон нив како странец и им зборуваше остро. Ги праша: „Од каде доаѓате?” Одговорија: „Од Ханаанската Земја, дојдовме да купиме храна.”
8. Иако Јосиф ги препозна своите браќа, тие не го препознаа него.
9. Јосиф си спомна за соништата што ги виде за нив. И им рече: „Вие сте согледувачи! Дојдовте да ги согледате слабите места на земјава.”
10. Тие му одговорија: „Не, господару! Твоите слуги дојдоа да набават храна.
11. Сите ние сме синови на еден татко; чесни луѓе сме; твоите слуги никогаш не биле согледувачи.”
12. Тој пак им рече: „Не, туку дојдовте да ги согледате слабите места на земјава.”
13. Тие одговорија: „Ние, твоите слуги, бевме дванаесет браќа - синови на еден татко - во Ханаанската Земја; најмладиот е сега со таткото, а едниот веќе го нема.”
14. Но Јосиф им дофрли: „Онака е како што веќе ви реков: вие сте согледувачи!