22. Не пролевајте крв - зборуваше натаму Рувим. - Фрлете го во јама за вода во пустината, ама не кревајте раце на него!” Така сакаше да го избави од нивните раце и да го одведе при таткото.
23. Но кога Јосиф стигна при браќата, тие му ја соблекоа неговата облека, шарената облека што беше на него;
24. го грабнаа и го фрлија во јама за вода. Јамата беше празна; немаше вода во неа.
25. Потоа седнаа да ручаат. Кога ги подигнаа своите очи, здогледаа поворка Исмаилци, како доаѓаат од Галад. Нивните камили носеа: мириси, балсами и смирна, за да ги препродадат во Египет.
26. Тогаш Јуда им рече на своите браќа: „Што ќе постигнеме ако го убиеме брата си, а ја скриеме неговата крв?
27. Ајде, да го продадеме на Исмаилците; но да не дигаме рака на него. Зашто тој е наш брат, наше месо.” Браќата го послушаа.
28. Тогаш пристигнаа луѓе, мадијамски трговци. Браќата го извлекоа од јамата за вода и им го продадоа на Исмаилците за дваесет сребреници, а тие го одведоа Јосифа во Египет.
29. Кога Рувим се врати до јамата за вода и виде дека го нема Јосифа во јамата за вода, ја скина својата облека.
30. А кога се врати при своите браќа, извика: „Детето го нема! Каде ќе се скријам сега јас!”
31. А тие ја зедоа Јосифовата облека, заклаа едно јаре и облеката ја натопија во крв.
32. Му ја испратија шарената облека на таткото и му порачаа: „Го најдовме ова! Гледај, дали е ова облеката на твојот син или не е?”
33. Тој ја препозна и рече: „Облеката е на мојот син! Див ѕвер го растрга! Јосиф е растрган на делови!”
34. И Јаков ја скина својата облека, стави покорничко вреќиште околу половина, и долго време го оплакуваше својот син.
35. Сите негови синови и сите негови ќерки настојуваа да го утешат, но тој не можеше да се утеши. Велеше: „Со тага ќе слезам при својот син во подземјето. Така го оплакуваше неговиот татко.
36. А Мадијамците го продадоа, во Египет, на Петефриј, фараонов царедворец, началник на телохранителите.